Stolpersteine in Watergang voor familie Kerkmeester

Gepubliceerd: Zondag 07 november 2021 16:45

Op 5 november 2021, de 95e geboortedag van Betty Kerkmeester, zijn er vier Stolpersteine (struikelsteentjes) op de Kanaaldijk 45 (nu 47-47A) geplaatst ter nagedachtenis aan: Joseph Kerkmeester (16-09-1900), Evalina Kerkmeester-Hendriks (juf op de school in Watergang) 17-09-1900), Betty Kerkmeester (05-11-1926) en Eduard Kerkmeester (18-05-1932).

Rond april 1942 moet het gezin Kerkmeester, net als alle andere Joden in Noord-Holland, op last van de Duitse bezetter verhuizen naar Amsterdam. Tot dan hebben zij in Watergang gewoond, aan de Kanaaldijk 45. Op 1 juni 1943 worden de Kerkmeesters vanuit Westerbork gedeporteerd naar Sobibor, waar zij direct na aankomst op 4 juni 1943 worden vergast.

PIM was bij de ceremonie bij het leggen van de stolpersteine. Daar spraken onder andere familielid Hanneke Kerkmeester. Zij heeft nog een poëzie-album van Betty waaruit is voorgelezen. Ook initiatiefnemer Mirko Marseille sprak over hoe betrokken hij zich voelt bij het verhaal van de familie Kerkmeester.Burgemeester Marian van der Weele droeg het gedicht voor ‘Weggaan’ voor, waarna Yuli Malka van Jewish Cultural tours sprak over herdenken. Daarna sprak Marijke Sterman-Vleeschdrager van Stichting Sobibor.
De laatste spreker was Aart Janszen van Verdwenen Joodse Scholen 1941-1943. Hij vertelt heel bewogen over uitsluiting. Hoe langzaam maar zeker het leven van Joden onmogelijk werd gemaakt. De ceremonie werd afgesloten met het Kaddisj (gebed) en muzikale begeleiding door de violist Gad Meir Lev.

Vijf jaar geleden is een plaquette voor deze familie Kerkmeester opgehangen op de begraafplaats in Watergang. Ron Neugebauer, voormalig voorzitter van de dorpsraad vertelt dat Corwim de Jongh het initiatief voor de plaquette heeft genomen. Elk jaar op 4 mei wordt het gezin Kerkmeester sindsdien herdacht en nu met de Stolpersteine voor de deur, kan iedereen die langs loopt even stilstaan bij de gebeurtenissen van zo’n 80 jaar geleden. (‘Nog maar 80 jaar geleden’, memoreerde Aart Janszen).