Dodendans bij Allerzielen tussen de buien door
Gepubliceerd: Zondag 10 november 2019 13:38
Gaat het door of niet? Dat was de belangrijkste vraag tot 10 minuten voor de dansers met de Dood voorop van de Lutherse Kerk naar de Doopsgezinde Vermaning liepen. Het bleek net droog. En dus kon de jaarlijkse Dodendans doorgang vinden.
In de Lutherse Kerk konden de dansers zich weer omkleden van hedendaagse burgers naar Middeleeuwse personages, in de prachtige kleding, gebruikt in theatervoorstellingen en veelal gemaakt door Herman van Elteren en nu in beheer bij Liesbeth Lansing. Kleding waarin je niet in de regen gaat lopen.
Op 2 november is het Allerzielen en op die dag is ’s avonds de dodendans door oud-Monnickendam. Met onderweg eerbetoon aan de mensen die in het afgelopen jaar zijn overleden. Begeleid door Hailander en fakkeldragers met de Dood en zijn zeis voorop. Hij haalt ook onderweg twee mensen op.
De eerste Allerzielentocht was in het jaar van de Stadsfeesten in 2005 op initiatief van het Middeleeuws Genootschap (Nard en Ans Jansen met name). Herman was de Dood, maar hij is inmiddels vervangen door Arjan Groeneveld. Het is een indrukwekkende traditie inmiddels. Kippenvelmomenten bij de huizen waar wordt stilgestaan om te gedenken.
Terug in de Doopsgezinde Vermaning toasten de dansers en publiek op het leven, dit jaar met een korte beschouwing van Rita van Bavel. Zij sprak over Memento Mori (gedenk de doden, ook wel Pas op je gaat zelf ook dood) en vond Carpe Diem een wat vrolijker gezegde. Ja we gaan allemaal dood, maar Pluk de Dag!
Op 2 november is het Allerzielen en op die dag is ’s avonds de dodendans door oud-Monnickendam. Met onderweg eerbetoon aan de mensen die in het afgelopen jaar zijn overleden. Begeleid door Hailander en fakkeldragers met de Dood en zijn zeis voorop. Hij haalt ook onderweg twee mensen op.
De eerste Allerzielentocht was in het jaar van de Stadsfeesten in 2005 op initiatief van het Middeleeuws Genootschap (Nard en Ans Jansen met name). Herman was de Dood, maar hij is inmiddels vervangen door Arjan Groeneveld. Het is een indrukwekkende traditie inmiddels. Kippenvelmomenten bij de huizen waar wordt stilgestaan om te gedenken.
Terug in de Doopsgezinde Vermaning toasten de dansers en publiek op het leven, dit jaar met een korte beschouwing van Rita van Bavel. Zij sprak over Memento Mori (gedenk de doden, ook wel Pas op je gaat zelf ook dood) en vond Carpe Diem een wat vrolijker gezegde. Ja we gaan allemaal dood, maar Pluk de Dag!
