Gepubliceerd: Donderdag 29 augustus 2019 10:47
Foto: Peggy Saffrie
De expositieruimte in de kerk van Broek in Waterland, waar steeds wisselende tentoonstellingen worden gehouden, is van maandag 26 augustus t/m zondag 29 september ingeruimd voor schilder Anja Teunisse en fotografe Peggy Saffrie. Beide kunstenaars werken vanuit Broek in Waterland met thema’s rondom natuur en menselijke verbeelding.
Fotografe Peggy Saffrie woont sinds 2006 in Broek in Waterland en omschrijft zichzelf als ‘storyteller’. Ze vertelt haar verhalen via fotografische beelden die vaak geplaatst zijn in de natuur. De Volgermeerpolder in Broek in Waterland is één van haar favoriete openluchtstudio’s. Ze maakt veel gebruik van symboliek, veelal vogels, die staat voor loyaliteit, vrijheid en onafhankelijkheid.
Schilder Anja Teunisse heeft een atelier in Broek in Waterland maar leeft een deel van het jaar in de Franse Pyreneeën. Ze wordt sterk geïnspireerd door de ‘vormen, lijnen, kleuren, doorzichten, gelaagdheid, licht en ruimte’ van het berglandschap. Ze werkt met verf of natuurlijke pigmenten op papier of doek en met materialen als papier, houtskool, krijt en inkt.
De Broeker Kerk is een ontmoetingsplek voor iedereen waar de hele zomer exposities worden gehouden en verse koffie en thee, patisserie en drankjes verkrijgbaar zijn. Vrijwilligers heten bezoekers welkom en vertellen over hun mooie kerk of helpen bij de boekentafel waar tweedehands boeken worden aangeboden.
Toegang tot de expositie is vrij. De Broeker Kerk is dagelijks geopend tot en met september. Op zondag en maandag van 13.00 tot 16.00 uur; op overige dagen van 10.00 tot 16.00 uur. Het werk van de kunstenaars is te koop.
Anja Teunisse over haar werk: ‘Schilderen is voor mij voeding voor de ziel. Verbonden met deze gevoelens ontstaan de schilderijen: mijn opgeslagen innerlijke beelden. Het is een voortdurend onderzoek van waarneming en vertrouwen op mijn intuïtie. Mijn werk is abstract. Eenieder kan er iets in zien, en er zijn of haar eigen beelden op loslaten. Niets is spannender om een schilderij op het doek te laten groeien naar een voor mij evenwichtige compositie.’